Herkese serin bir İzmir gününden merhaba!
Akademik dönemin başlamasıyla havaların da serinlemesi keyfimi iyice yerine getirdi. Yazın sıcaklarından o kadar bıkmışım ki üşümek artık hoşuma gider olmuş fark etmeden. Bunun yanında hayatımdaki güzel gelişmeler de beni gittikçe mutlu bir muggle haline getirdi son günlerde. İnanılmaz olumlu, keyifli ve sevimli biri olup çıktım.
En azından bana öyle geliyor, aynaya bakınca yüzümde güller açıyor. Kısacası etrafımdakiler için de daha bir çekilir hale geldim denilebilir.
Normalde çekilmez olduğumdan değil tabii. :D
Yazın bitmesi ve sonbaharın gelmesiyle hayatım yeniden bir düzene girdi. Derslerin başlaması ve yeniden bir plan program yapmak hayatta en sevdiğim şeylerden biridir zaten.
Bir de bu yıl diğerlerinde olduğundan daha yoğun olacağım gibi, ama bu tatlı bir yoğunluk.
Farklı yaş gruplarından iki sınıfa gönüllü İngilizce öğretiyorum. Bölümüm öğretmenlik olmadığı için bu işi yapamam, bana göre değildir diye çok endişe yaptım ama bir kez yapınca, daha ilk günden bunun çok keyifli bir iş olduğunu gördüm.
Tercih dönemimde, yıllar yıllar öncesi herkes en azından bir tercihime öğretmenlik yazmamda ısrarcı olmuştu. Öğretmenlik altın bilezik filan diyenler de çoktu ama ben bu mesleğin bana uygun olmadığı konusunda direttim ve tercihlerimin hepsini - ki topu topu beş tercih yapmıştım - mütercim tercümanlıktan yana kullandım.
Bunun nedeni gerçekten de kendimde o kumaşı görmememdi. Öğretmenlik bana göre sadece bir meslek değildir; bir sanattır, bir fedakarlık, özveri işidir. Aynı zamanda çok büyük bir vicdani sorumluluğu vardır. Tüm bunların altından kalkabileceğimi, bu mesleğin gerektirdiği yetenek ve diğer manevi özelliklere sahip olmadığımı düşünüyordum.
Hala öğretmenliğin hayallerimdeki iş olduğunu düşünmüyorum, çeviri işi benim yapmak için doğduğum şey, bu konuda hala fikrim aynı. Yine de bu iki sınıfa ders verirken tahmin ettiğimden daha çok keyif alıyorum. Bundan öğrencilerimin de etkisi büyüktür elbette. Hepsi öğrenmek için, bunun farkında olarak ve isteyerek oraya gelen gençler ve ben de onlara bir şeyler verebilmek için elimden geleni yapıyorum.
Bunun yanı sıra geçtiğimiz günlerde harika bir haber aldım.
İki sene önce, ikinci sınıfın başında okulumuzun merkez kütüphanesine yarı zamanlı çalışmak için başvurmuştum. Hatta şöyle gelişmişti o olay;
Kütüphanede çok vakit geçirdiğimden orada çalışan öğrenciler hep gözüme takılıyor, ilgimi çekiyordu. Ben gönüllü çalışıyorlar sanıyordum ama biriyle konuşunca yarı zamanlı öğrenci olduklarını ve bir ücret karşılığında çalıştıklarını öğrendim. Araştırmamı yapıp başvuruda bulundum ama bana çok sıra olduğunu, adımı sıraya ekleyeceklerini ama ne zaman sıranın bana geleceğini bilmediklerini söylediler. Ücretsiz, gönüllü olarak çalışmak istediğimi söylesem de bunun kabul edilmediğini belirttiler. Ben de tamam diyip hayal kırıklığımla bu işi unuttum.
Aradan iki yıl geçti, aklımda hiç yokken bir telefon aldım ve hala kütüphanede çalışmak isteyip istemeyeceğimi sordular. Öyle heyecanlandım ki hemen cevap bile veremedim, ne olduğunu da anlayamamıştım zaten.
Neyse, hemen birkaç gün içinde istenilen belgeleri toparlayıp teslim ettim. Okul bitmeden, bir senede olsa kütüphanede çalışabileceğim için çok mutluyum. Kimilerine çok küçük, basit veya anlamsız gelebilir ama bunu yapmayı gerçekten çok istiyordum. Bu fırsatı bulduğum için çok mutluyum.
Dolayısıyla bu yıl hem gönüllü dersler, hem de bu kütüphane işi ile meşgul olacağım; bir taraftan da dersler var tabii, ikinci dönem de proje çalışmam olacak. Üniversitenin son yılı zaten normalde de yoğun olur ama böyle planda olmayan işler yoğunluğumu ister istemez artırdı.
Yine de mutluyum, yoğun olmayı, meşgul olmayı seven bir insanım. Boş kalınca kendimi kötü hissediyorum. Sadece bu yoğunluğun kitap okuma konusunda beni kötü etkilememesini diliyorum. Belki biliyorsunuzdur, yoğun ve stresli dönemlerde daha çok kitap okuma gibi garip bir özelliğim var.
Bakalım nasıl olacak. :D
Siz bugünlerde neler yapıyorsunuz?
Benimle paylaşın!
Kayıtlar
