Reply 1988 üzerine

응답하라 1988

Reply 1988/Answer Me 1988

2015 / tvN

Bazen öyle bir şey okur ya da izlersiniz ki onu hem herkesle paylaşmak hem de kimseyle paylaşmamak istersiniz. Hem bunu herkes okusun/izlesin, bu kadar güzel bir şey daha fazla kişiye ulaşsın ister ve önünüze her gelene önerirsiniz, yeri gelir zorla okutur/izletirsiniz; hem de söz konusu şeyi sır gibi saklar, kimseye önermez, lafı geçince içinizdeki sevgiyi, coşkuyu ve hayranlığı saklamaya çalışırsınız ki o şey yalnız sizde kalsın, size özel olsun. Reply 1988 bende aynen böyle duygular uyandıran bir dizi. Hem herkes izlesin, herkes sevsin istiyorum; hem de kimse bilmesin, yalnız ben seveyim istiyorum. O yüzden başlığı dizi önerisi olarak açmadım, dizi yorumu olarak da açmadım. Çünkü bu ne bir öneri ne de bir yorum yazıyı. Bu yazıyı yalnız Reply 1988'in benim için ne ifade ettiğini azıcık anlatmak için yazmak istedim. 

Reply 1988'e aslında Hospital Playlist'ten sonra içine düştüğüm boşluğu biraz olsun doldurmak amacıyla başlamıştım. Bu diziyi seçmemde etkili olan da yönetmenin aynı kişi olmasıydı. İnternetteki yorumlara filan hiç bakmadım, yönetmenin başka bir dizisi olan Prison Playbook ile Reply 1988 arasında kalınca instagramdan bir anket yapmıştım. Reply 1988 daha fazla oy alınca, ki benim gönlüm de daha çok ondan yanaydı, diziye konusunu bile bilmeden başladım. Ankette Reply 1988'e rastgele de olsa oy veren herkesten Allah razı olsun.

Reply 1988 bir mahalle dizisi, 1980lerin sonunda bir mahallede geçiyor; bu mahalledeki komşulukları, arkadaşlıkları, insan ilişkilerini anlatıyor. Dizinin hem dramatik, hüzünlü, hem de oldukça eğlenceli ve esprili bir anlatımı var. Yeri geliyor ağlatıyor, yeri geliyor gülmekten insanın gözlerinden yaş getirtiyor. Ağlatıyor deyince insanların aklına hemen ağır dram, ajitasyon gelmesin - dizi izleyicisini sevinçten değilse bile buruk mutluluklardan da ağlatıyor. O nostaljiyi, o geçmişe özlemi öyle iyi hissettiriyor ki söz konusu dönemi yaşamamış olsanız bile gözleriniz doluyor. Hiç bilmediğiniz zamanların, hiç tanımadığınız insanların, hiç tecrübe etmediğiniz ilişkilerin hasretini çekiyorsunuz. Bunların hepsini de Reply 1988'i izleyerek yad ediyorsunuz aslında. 

Ben doksanların ortasında doğmuş ve çocukluğumun hatırlayabildiğim zamanlarını milenyum başlarında yaşamış bir insanım ama dizinin anlattığı zamanları elbette anne-babamdan hep dinlerim. Nostalji aşığı, melankolik ve romantik biri olduğum için hep yanlış zamanda yaşadığımı düşünmüşümdür. En azından, hani televizyonun olmadığı, sokakların estetik fenerlerle aydınlatıldığı zamanlarda olmasa bile en azından, seksenlerde yaşasaydım keşke dediğim çok olmuştur. Ucundan kıyısından görüp yaşadığım, şimdi artık olmayan ve herkesin bunu kabullendiği, kurtarmak için hiç çabalamadığı ve çabalayanların da hevesini ve cesaretini kırdığı "komşuluk" denen şey, anladım ki yalnızca Türkiye'de üzerine toprak atılan bir şey değil. Demek ki Güney Kore'de de eski komşuluklara özlem duyuluyor. 

Bu konu hakkında blogda da konuşmuştum biraz. "Komşu olamamak" meselesi beni çok üzen ve artık biraz da öfkelendiren bir mesele. Sadece çocukken varlığını hissettiğim bir olguyu nedense bu yaşlarımda çok özlüyorum. Diziyi en başından, daha ilk dakikalarından çok sevmemin nedeni de bu sanırım. Eksikliğini hissettiğim, özlemini duyduğum  komşulukları, dostlukları ben Reply 1988'de buldum. Kendimi bir izleyici olarak hiç dışarıda, ekranın öteki yanında hissetmedim. Karakterlerin hepsi doğallıkları ve samimiyetleriyle beni de kucaklayıp aralarına aldılar sanki.

Her bir karakterini tek tek çok sevdiğim başka hiçbir dizi yok sanırım (Lost'da dahi sevmediğim karakterler var). Hepsi nevi şahsına münhasır insanlar. Zaten Reply 1988 çok sıradışı, merak uyandıran bir hikaye anlatmıyor; diziyi izlenmeye değer kılan şey kesinlikle bu çok renkli karakterleri. Kurdukları ilişkilerle bu renkleri birbirine karıştırmaları ve beraber müthiş bir portre ortaya koymaları izlettiriyor diziyi. 

Dizinin havası 17. bölümden sonra biraz değişiyor. Bununla birlikte olayların seyri bende nahoş bir tat bıraksa da, sonrasında yine aklıma kazınan muhteşem sahnelerle bunu telafi etmeyi başardı. Reply 1988'de en sevdiğim şeylerden biri buydu sanırım: dizi izleyicinin gönlünü almayı çok iyi başarıyor. Her dizide olduğu kadar, hatta biraz daha az, saçmalık görüyoruz elbette.  Göz devirdiğimiz, sıkıntıyla iç geçirdiğimiz kısımlar oluyor ama çok geçmeden, bu hoşnutsuzluk içimize yer etmeden, hafızamıza yerleşmeden dizi bu nasıl yok edeceğini çok iyi biliyor. Bu yüzden dizide eksi olarak gördüğüm, olumsuz eleştiri olarak nitelendirilecek şeyler aklımdan çoktan uçtu gitti. 

Reply 1988, hikayesi, karakterleri, havası, müzikleri ve elbette en çok da meleme efektiyle gönlümün tahtına oturan bir dizi oldu. Sanırım şimdiye dek izleyip de en çok sevdiğim Kore dizisi, Reply 1988. Bunu söylerken aklıma başka bir alternatif gelmiyor, sevdiğim diğer dizilerin adını anmadığım için pişmanlık ve vicdan azabı duymuyorum. Çok sevdiğim birkaç diziden bile birkaç tık daha çok seviyorum Reply 1988'i. Ömrümün geri kalanında bir Kore dizisi izleyecek olsam, yalnız bir tanesini seçme hakkım olsa, Reply 1988'i seçerdim. O kadar söylüyorum. 

Çok da nitelikli, okunmaya değer bir yazı olmadı ama bu diziyi ne kadar çok sevdiğimi ve neden bu kadar çok sevdiğimi yazmaya çalışayım da bunu kelimelerle anlatamadığımı bir göreyim istedim. Öyle bir şey işte...